Восень – дзіўная пара:
Па кустах, па клёнах
Разгараецца зара
Золата са звонам.
Ранак выгане туман
Да ракі пасціся,
Жураўліны караван
Растрывожыць высі.
Яркі веер сабярэ
З лісця ціхі вечар,
Лёгкім шорахам парве
Веер гэты вецер.
Паслухмяна, ветру ўслед,
Ліст на дол спадае…
Па іржышчы – жоўтым шкле –
Верасень ступае.
|
|
